7. Krasopani hera (Euplagia quadripunctaria)

Gatunek ten występuje w Europie Środkowej i Południowej, centralnej Rosji oraz Azji Mniejszej. Jest to najrzadszy z prezentowanych przez nas motyli. Objęty w naszym kraju ochroną ścisłą. W Polsce spotykany jest bardzo nielicznie – można go spotkać pojedynczo w górach i na Pogórzu Karpackim. W trakcie wykonanego monitoringu przeprowadzonego w pierwszej dekadzie XXI w. potwierdzono występowanie tego gatunku np. w Pieninach (Grabczychy, Podskalnia Góra, Macelowy Wąwóz, Kosarzyska), na Pogórzu Strzyżowskim i Pogórzu Przemyskim. Do typowych biotopów tego motyla należą nasłonecznione stoki górskie oraz doliny strumieni i skaliste wąwozy, czyli preferuje on tereny otwarte i zakrzewienia na terenach skalistych, wapiennych wzgórzach, miejsca suche i dobrze nasłonecznione, ale także skraje wilgotnych lasów bukowo – jodłowych z jaworem.

Rozpiętość skrzydeł tego motyla nie jest bardzo imponująca, gdyż średnio osiąga około 52-58 mm. Przednie skrzydła są czarne z ukośnymi, biało-żółtymi paskami. Tylne skrzydła z kolei są pomarańczowo-czerwone z czarnymi plamami. Na dorosłe motyle możemy natknąć się w lipcu i sierpniu, kiedy to mogą pożywiać się nektarem ostów (różne gatunki). Gąsienice spotkamy z kolei na roślinach takich jak jasnota, wierzbownica, leszczyna, malina, wiciokrzew, żarnowiec, pokrzywa zwyczajna, czy sadziec konopiasty (na którego kwiatach również często można spotkać dorosłe osobniki). 

Motyl ten jest aktywny głównie nocą, niemniej można go spotkać również w dzień.

Krasnopani hera w ciągu roku wyprowadza tylko jedno pokolenie dorosłych motyli.